Podstawówka,gimnazjum czy szkoła średnia?

Anna42

Która z tych szkół według was była a może jest najlepszym okresem szkolnym w waszym życiu? ;>

Lentylka

chyba Gimnazjum, bo wtedy poznałam więcej fajnych ludzi, w podstawówce było zaś nudno

Anna42

a ja podstawówka najlepsze 6lat tyle wspomnień i wgl początek edukacji hehe te książki których juz niestety nie ma ;D nauczyciele wspaniali fajnie się chodziło do podstawówki Smile

Karolfcia · Wysłany: Pon 21:08, 01 Mar 2010 Temat postu:

Ja zagłosuję dopiero potem podstawówka - była fajna, mało nauki dużo zabawy, gimnazjum było świetne i trochę nauki ale imprezy w kółko, a do liceum dopiero weszłam nauki dużo, imprezy dalej są ale to jeszcze się zobaczy Wink

enamorada · Wysłany: Sob 21:48, 06 Mar 2010 Temat postu:

Podstawówka zdecydowanie - łatwy materiał, miłe towarzystwo, fajni nauczyciele, malutka kolorowa szkółka, żyć nie umierać Very Happy

Mara

Mogę porównywać jedynie pomiędzy podstawówką i gimnazjum. W podstawówce nie musiałam tak walczyć o to, żeby się wybić, żeby się wylansować albo być popularną. Ogólnie byla lepsza atmosfera. W gimnazjum cholernie się zmieniłam, sama siebie nie poznaję i żałuje tego, że stałam się taka. Jest ciężko i wydarzyło się dużo głupich rzeczy. W podstawówce wszystko było prostsze.

enamorada

No, gimnazjum jest ciężkim okresem czasu do przebycia, bo trafia się pomiędzy najbardziej zbuntowane i wybuchowe roczniki. Większość osób właśnie się znacznie zmienia w gimnazjum. Mnie akurat bardzo nie dotyczyła ta zmiana, bo ogólnie jestem bardzo mało podatna na próby zmienienia mnie, chociaż czasem to bardzo utrudnia mi życie, jak sama chcę jakiś zmian. Ale mimo wszystko jestem trochę inna niż 3 lata temu, trochę zmieniłam się na lepsze, a trochę na gorsze. Na lepsze, bo oswoiłam się z prawdziwym, okrutnym często życiem, wiem, czego można się spodziewać po ludziach i teraz czuję, że już chyba nic mnie przez to nie złamie. No i teraz nauczyłam się bardziej przystawać do grupy, chociaż i tak nie mogę sobie poradzić z otworzeniem się na ludzi.
A czemu zmieniłam się na gorsze, to sama nie potrafię powiedzieć, ale tak czuję. Chyba dlatego, że zrobiłam się bardziej chamska, ale właściwie to bardzo przydatne w życiu Wink

Anna42

co do gimnazjum to ja nie byłam tak zwiazana z tą szkołą,mnie ona nie zmieniła heh, a fakt zbuntowane dzieciaki w gim się trafiają, ale lepiej jest w technikum czy tam w szkole średniej są juz osoby dorosłe ale co po niektórzy jeszcze nie dorośli do klasy Wink

enamorada

Mnie też za bardzo nie zmieniło, nadal mam mniej więcej ten sam światopogląd i priorytety w życiu. Uodporniło mnie natomiast na cierpienie i nauczyło cieszyć każdą dobrą chwilą.

Mara

Ja się zmieniłam i cholernie tego żałuję. Stałam się zupełnie inną osobą niż byłam chociażby jeszcze rok temu. Ubzdurałam sobie, że chce zostać jedną z lansiar w tej szkole i podjęłam różne kroki, żeby to osiągnąć. A to, niestety, niesie ze sobą różne konsekswencje. W gimnazjum zdałam sobie sprawę z tego, jak bardzo mam słaby charakter i że łatwo przychodzi mi udawanie kogoś, kim nie jestem. Ciężki okres, ale tylko i wyłącznie na własne życzenie.

enamorada

Ja właśnie chciałabym mieć taką zdolność zmian swojego charakteru, bo bardzo chciałabym zmienić chociaż 2 cechy - nieśmiałość i zamknięcie się w sobie - bo cholernie mi przeszkadzają w życiu. No ale niestety nie potrafię sobie powiedzieć, że to i to od dziś zmieniam - jestem bardzo ciężkim typem do przeprowadzenia jakichkolwiek zmian. I u mnie właśnie przez to gimnazjum było cholernie trudnym etapem do przejścia.

Mara

Ale wiesz, że chęć bycia kimś innym niż się jest, jest marnowaniem własnej osobowości? Wink

Mi bardzo łatwo przychodzi zmiana charkteru i wcale nie powiedziałabym, że to jest jakaś zaleta. Dostosowałam się do tego środowiska i nie wyszło mi to na dobre. Spoko, jestem bardziej otwarta, śmielsza, ale też bardziej cyniczna i złośliwa. Chciałam się lansować, popisywać no to mam. Połowa szkoły mnie nie cierpi, druga połowa obgaduje i tak to się właśnie kończy.

enamorada

Ale ja nie chciałabym tracić swojej osobowości, bo lubię swój charakter, tylko chciałabym być bardziej śmiała, bo to jest okropne, właśnie przez tą nieśmiałość mam czasem wrażenie, że marnuję najlepsze lata swojego życia, bo nie mam żadnych znajomych blisko siebie, z którymi jestem zżyta, nie mam z kim wyjść na miasto, na imprezę, pogadać sobie, to jest okropne. Tym bardziej, że za najważniejszą wartość w życiu uważam przyjaźń.

Mara

Głowa do góry, enamorada. Nie będę ci radzić jak pokonać nieśmiałość, bo do tego każdy musi dojść sam. Ale jak już będziesz bardziej śmielsza, na pewno wszystko wyda Ci się fajniejsze Wink

enamorada

Gdybym nie była optymistką to dawno byłabym w domu wariatów Razz

Ale na szczęście słyszałam, że podobno nieśmiałość to przypadłość właśnie nastolatków, że wraz z wiekiem człowiek robi się śmielszy Smile

A ja nie jestem aż taka bardzo nieśmiała, ja mam głównie opory w kontaktach z rówieśnikami. Ze starszymi spokojnie sobie zawsze rozmawiam Smile